کبوتر

کبوتر یا در عامیانه کفتر به گروهی از پرندگان متوسط تا بزرگ جثه از خانواده کبوترسانان گفته می‌شود که به دو صورت وحشی و اهلی یافت می‌شود و رنگ‌ها و نژادهای مختلفی دارد که معروف‌ترین آن‌ها کبوتر خانگی، کبوتر چاهی و کبوتران خانگی وحشی شده است.
نام علمی کبوتر خانگی Columba livia domestica است. نام علمی کبوتر چاهی که اکثر کبوتران خانگی از نسل آن‌هایند Columba livia است. به این پرنده در زبان عربی، حمام(طیر) و در ترکی، گورچین گویند. واژه کبوتر یک واژه فارسی است که از دو واژه «کبود» (آبی) و «تر» تشکیل شده‌است. در زبان سانسکریت به آن Kap^ota و در زبان پهلوی به آن Kapotar می‌گفته‌اند.
 
در فارسی محاوره‌ای متداول، به کبوتر، کَفتر می‌گویند که مُبدَّل کبوتر است و نام‌های محلی آن در کردستان و کرمانشاه کوتر، کموتر و در بعضی نقاط جنوب کپتر و کبتر است. در لغتنامه دهخدا، نام‌های زیر به این پرنده نسبت داده شده‌است: کفتر، کبتر، حمام، حمامه، نامه‌بر، کوتر، عفد، فاخته، سعدانه، صلصله و بالاخره ورقاء.
 
نژادهای کبوتر بسیار متنوع بوده ودر سراسر جهان پراکنده‌است.

 

کبوتر چاهی

کبوتر چاهی یا کبوتر کوهی (Columba livia) یک گونه از رده پرندگان و خانواده کبوترسانان است.که در اصطلاح عامیانه به آن کبوتر نیز می‌گویند. گونهٔ کبوتر چاهی نیای زیرگونه‌های کبوتر اهلی و کبوتر فراری (کبوتران اهلی وحشی شده) است.
 
کبوترهای چاهی رنگ‌های متنوعی دارند ولی همه آنها دو خط سیاه بر روی هر بال خود دارند. تشخیص نر و ماده آنها از هم مشکل است.
 
کبوترها در محیط‌های باز و نیمه باز از جمله مزارع کشاورزی و شهرها زندگی می‌کنند. جمعیت وحشی بر لبهٔ صخره‌ها و کوه‌ها آشیانه می‌سازند.

 

قمری

قُمری پرنده ای زیبا خوش آواز بطول ۲۷ سانتیمتر بابدنی نسبتاً لاغر ودم سیاه، باکناره‌های سفید که شاهپرهای آن رفته رفته از وسط به کنار کوتاهتر است. سطح پشتی قمری به رنگ خرمائی مایل به خاکی است که باپرهائی در وسط آنها سیاه می‌باشد، ودر کنار گردنش لکه‌ای مرکب از رگه‌های سفید وسیاه ورنگارنگ وگلو سینه اش تقریباً صورتی است. پرندهٔ نابالغ لکه‌های کنار گردن ناحیه گلو وسینه رنگ تقریباً صورتی ندارد. پرندهٔ قمری جفت جفت یا بصورت گله‌های کوچک دیده می‌شود. پرواز تند ومستقیم وحرکات بال آن با تکانهای شدید همراه است.

 

یاکریم

قُمری ِ خانگی (نام علمی: Streptopelia senegalensis) نوعی قمری کوچک است که در مناطق گرمسیری آفریقای جنوب صحرا، خاورمیانه، جنوب آسیا، هند و غرب استرالیا زندگی می‌کند. وجه تمایز قمری خانگی از سایر قمری‌ها، طوق پهن خال‌خال سیاه و مسی رنگی است که در جلوی گردن دارد. طول قمری خانگی حدود ۲۵ سانتی‌متر است. دم بلند و جثه لاغری نسبت به دیگر کبوترسانان دارد. سطح پشتی، بال‌ها و دم آن به رنگ خرمایی است. پرهای خاکستری مایل به آبی در بال‌هایش دیده می‌شود. سر و بخش‌های پائینی بدنش به صورتی و شکمش به رنگ سفید می‌گراید. پاهایش نیز قرمز رنگ است.

آوای یاکریم

آوازش چیزی شبیه به او-توک-توک-او-رو با تشدید بر روی توک-توک است. گاهی در هنگام پرواز یا فرود آمدن جیغی تودماغی با وقفه‌های یک ثانیه‌ای می‌کشند.

خوراک قمری خانگی دانه‌ها، غلات، علف‌ها، دیگر انواع سبزیجات و حشرات کوچک است، بیشتر بر روی زمین زندگی می‌کنند و به دنبال غذا می‌گردند. اصولاً اجتماعی نیستند و معمولاً تنها یا جفتی زندگی می‌کنند.

نر و ماده قمری خانگی شبیه به هم و پرنده نابالغ تیره‌رنگ‌تر است.

قمری خانگی، دو تخم می‌گذارد و نزدیک ۱۴ روز روی آنها می‌خوابد. بیشتر این زمان را قمری خانگی ماده روی تخم می‌خوابد ولی در صورت نیاز جای خود را با قمری خانگی نر عوض می‌کند.

 

 

فاخته

فاخته (نام علمی: Columba palumbus) پرنده‌ای خوش‌آواز است که آوای آن در فصل بهار خوش‌تر است.
 
آواز فاخته اغلب در آغاز فصل بهار شنیده می‌شود. بیشتر مردم تصور می‌کنند پرندهٔ ماده آواز می خواند، ولی اینطور نیست، و پرندهٔ نر آواز می خواند. فاخته نر و ماده شیبه هم نیستند. رنگ فاخته نر مایل به خاکستری سیاه است، درحالی که پرندهٔ ماده پرهای خاکستری فاتح رنگ با لکه‌های سفید دارد. فاخته ماده نمی‌تواند آواز بخواند.

 

 منبع: ویکی‏پدیا